جسم و روح
مانند دو بال هستند که اگر یکی از آنها نباشد شخص نمی تواند مدارج عالی
سلامتی را طی کند پس باید همانطور که به غذای جسم خود و بیماریهای آن اهمیت
می دهیم برای روح و متعلقات آن اهمیت ویژه ای قائل باشیم.
بهترین چیزی
که انسان هم به سلامت روح و هم جسم خود خواهد رسید عمل کردن و پایبند بودن
به مبانی دین مبین اسلام می باشد، در این جا ذکر این نکته به جاست که
امروزه با اکثر مردم که درباره دین و مسائل آن صحبت می کنی از آن فراری
هستند و حتی تحمل شنیدن آن را هم ندارند زیرا آن دینی که راهگشای واقعی
اسرار و مهمات است را ندیده اند و از دین دار بودن این تصور برای آنها پیش
آمده است که اگر بخواهی دین خود را حفظ کنی باید شخصی باشی منزوی، گوشه
نشین، به دور از اجتماعات مردمی، آدمی اخمو و عبوس که به قول معروف هچ کس
را به حساب نمی آورد و از این قبیل تصورات که البته ما هم این حق به این
گونه افراد می دهیم زیرا تعریفی که از دین برای آنها شده است تعریفی
ناعادلانه و منفی بوده است.
اما در واقع دین اسلام همه این گونه صفات را
رد کرده و تاکید زیادی روی معاشرت و گفت و شنود با یکدیگر دارد تا حدی که
خداوند این گونه قرار داده است که اگر صله رحم (دیدار از اقوام) زیاد شود
عمر افراد زیاد می گردد و اگر این کار کم شود و به آن اهمیت داده نشود عمر
شخص کوتاه می گردد.
خلاصه اگر بخواهیم اعمالی را که اسلام امر به انجام
آنها داده است را بشماریم می بینیم که بسیاری از چیزهایی که به نام دین به
مردم گفته می شود اصلا در اسلام وجود ندارد.
یگر
از من گذشته که بخواهم تغییر کنم. به خاطر کم رویی و رفتار غیراجتماعی ام
خیلی جاها سرم کلاه رفته ولی نمی خواهم فرزندانم مثل خودم بار بیایند.
اکنون همه دغدغه من آن ها هستند».
